Türkiye Komünist Partisi Genel Sekreteri Kemal Okuyan ABD’nin nükleer silahlarının Türkiye’deki tarihini yazdı. Okuyan yazısında 1959 yılında Demokrat Parti iktidarında birinci kere ülkeye girişi başlayan nükleer silahların geliş gayesine açıklık getiriyor.
soL Haber Portalı’nda yayımlanan yazının tamamı şöyle:
Nükleer silahlar 1959 yılında Demokrat Parti iktidardayken Türkiye’ye getirilmeye başlandı. Güzel, kararı Adnan Menderes hükümeti değil, ABD idaresi vermiş, iki ülke ortasında bir mutabakat imzalanmıştı. ABD, Sovyetler Birliği’nin yanı başına nükleer silah konuşlandırmaktan, Türkiye ise ehemmiyet kazanmış olmaktan memnundu.
Jüpiter füzelerini İzmir civarında değişik noktalara yerleştirdiler. Bunlar orta menzilliydi ve Moskova başta olmak üzere, Sovyetler Birliği’nin birçok büyük kentini vurabiliyordu.
Nükleer Savaş çağında nükleer silahların bulunduruldukları yerler aslında en inançsız yerlerdi. Taraflar stratejilerini mümkün olduğu kadar kısa müddette düşmanın nükleer silah kapasitesini yok etmek üzerine kuruyorlardı.
Türkiye, topraklarına Sovyetler Birliği’ne erişebilecek nükleer füze yerleştirilmesine müsaade vererek Sovyet silah sistemlerinin gayesi haline geliyor ve doğal olarak yurttaşlarımız için büyük bir tehlike ortaya çıkıyordu. Lakin olsun, hem ABD idaresi hem Demokrat Parti iktidarı Jüpiterlerle gurur duyuyordu.
Sonra 27 Mayıs Darbesi gerçekleşti, Demokrat Parti düştü. Amerikalıların kısa süren bir tedirginlik yaşadığı biliniyor. Nükleer silahların denetiminin Türk Silahlı Kuvvetleri’ne geçmesinden korkuyorlar bir orta. Cunta “Batı’ya bağlıyız, NATO’ya sadığız” deyince rahatlıyorlar.
Ardından Küba Füze Krizi patlak veriyor. Sovyetler Birliği’nin Küba ile anlaşarak adaya yerleştirdiği nükleer başlıklı füzeler ABD ile SSCB’yi bir savaşın eşiğine getiriyor. Uzun hikaye, söylenecek çok şey var elbette lakin özeti, Sovyetler Küba’daki, ABD Türkiye’deki füzeleri söküyor.
Jüpiterler söküldü, Türkiye’deki nükleer silah kabusu bitmedi. ABD’nin birinci karadan karaya füzelerinden olan Honest John’lar uzun yıllar Türkiye’de bulundurulmaya devam etti. Füzelerin denetimi TSK’da, nükleer başlıklar ise ABD personelindeydi!
Sovyetler Birliği bu füzeleri pek sorun etmedi. Etmedi zira bu füzelerin Sovyetlere ulaşma bahtı yoktu! Yanlış duymadınız, bu füzelerin menzili 25 kilometreyi geçemiyordu.
Yani, Türkiye’den ateşlendiğinde bu füzeler tekrar Türkiye topraklarına düşecekti. Şöyle de anlatabilirim: ABD karadan karaya füze “Dürüst John”u Türkiye’den Türkiye’ye atmak için hazırlık yapıyor, Demokrat Parti de buna baş sallıyor, hay hay diyordu. Demokrat Parti gitti, yeni gelen iktidarlar baş sallamaya devam etti.
Bütün bunların manası neydi?
ABD muhtemel bir Sovyet işgali durumunda Türkiye’de nükleer silah kullanmayı planlıyordu.
Oysa Sovyetler Birliği’nin Türkiye’ye saldırmak üzere bir planı hiç olmadı. Velev ki, NATO’nun bu telaşının haklı nedenleri vardı. Pekala, nükleer silah kullanımı Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarını etkilemeyecek miydi? Evet, taktik nükleer silahların yarattığı hasar rölâtif olarak daha düşüktü lakin nükleer silah kelam konusu olduğunda “göreli” kavramının kıymeti de düşüyordu.
Hadi ABD idaresinin Anadolu beşerinin sıhhatini ve varlığını sıkıntı edinmesini beklemiyorduk. Demokrat Parti ve öbür hükümetler bunu nasıl kabulleniyordu?
Bu soruya cevabı yazının sonunda vereceğim. Lakin nükleer silahların Türkiye’deki hikayesi daha bitmedi ki.
1950’lerin sonundan itibaren Türkiye’ye nükleer silah yerleştirmeye başlayan ABD’nin çılgın projelerinden biri de Nükleer Kara Mayınları diye de bilinen (Atomic Demolition Munitions) ADM’leri Türkiye’de belirli noktalarda bulundurmaktı. ABD Türkiye’den Türkiye’ye füze yollamayı da geçmiş, Türkiye’de gerektiğinde nükleer mayın patlatmayı gözüne kestirmişti. Sovyetler Türkiye’yi işgal ederse, bu mayınlar hem Kızıl Ordu askerlerinin ilerleyişini bloke edecek hem de stratejik kimi tesisleri imha edecekti.
Yine Türkiye’den kelam ediyoruz! ABD’nin güzeline gitmeyen bir gelişme yaşanırsa nükleer silahla terbiye edilmek istenen Türkiye’den…
Bu ADM’lerin akıbeti pek bilinmiyor.
Bilinen, şu anda hâlâ İncirlikte 50 adet B61 bombası depolandığı. Havadan karaya atılan bu bombaların Türkiye’de ne aradığı sorusuna açık bir cevap verilememekte, vakit zaman husus ABD’de bile sorgulanmaktadır. Epey eski olan bu bombaları taşıyan uçakların İncirlik’ten kalkarak Rusya’yı vurmasına ABD’nin artık gereksinimi yok. ABD’nin vakitle gelişen silah sistemleri, nükleer caydırıcılık ve tehdit açısından İncirlik’teki bombalara gereksinimi azalttı, hatta ortadan kaldırdı.
Lakin şu anda bu bombaların B61-12’lerle değiştirilmesi gündemde. B61-12’ler düşük verimlilikte bombalar olarak etkileri azaltılabilme özelliğine sahip. Daha küçük bir yüzölçümünü etkileyecek formda kullanılabilme özelliği, bu silahları daha tehlikeli hale getirmekte.
ABD’nin Rusya’ya karşı bu çeşit silahlara ihtiyacı bulunmuyor. Fakat İran ve Ortadoğu’da diğer ülkeler bu tipten nokta vuruşlarla nükleer atağın maksadı olabilir. Dahası, ABD’nin elindeki bu silahlar bizim için, halkımız için de tehlikeli. Kendi topraklarımızda, ABD’nin güzeline gitmeyecek bir toplumsal hareketlilik ve devrimci bir iktidara karşı kullanılabilecek nükleer silahlar bulunduruyoruz.
Abartıyor muyum? Buna müsaade verilmez mi?
Egemen sınıfların gözünün nasıl dönebileceğini size bir örnekle anlatayım.
Yıl 1919. Başbakan Lloyd George, Hava Kuvvetleri’ne Manchester, Liverpool ve Glasgow’u bombalayıp bombalayamayacaklarını soruyor. Lloyd George periyodun İngiltere Başbakanı. Danıştığı, Kraliyet Hava Kuvvetleri, yani İngiliz Hava Kuvvetleri. Saydıklarım da Britanya’nın değerli üç kenti.
Peki Lloyd George, Londra’dan sonraki en değerli İngiliz ve İskoç kentlerini, yani kendi ülkesini neden bombalamak istiyor?
Çünkü Bay George korkuyor. İngiltere’de Devrim’in zafer elde etmek üzere olduğundan korku duyuyor. Ve emekçi hareketinin en tesirli olduğu üç kenti havadan bombalayarak İhtilali boğmak istiyor.
Nükleer silah yok şimdi. Olsaydı, hiç kuşkunuz olmasın Lloyd George’un aklına kendi ülkesine atom bombası atma fikri kesinlikle düşerdi.
Halk düşmanıdır bunlar.
Sözün kısası İncirlik kapatılmalıdır. İncirlik başta Çukurovalılar olmak üzere halkımızın güvenliğini tehdit etmektedir. Bu üs ABD emperyalizminin taarruz üssüdür, bir de üstüne, İncirlik’te bulunan nükleer silahlar Türkiye Cumhuriyeti yurttaşlarını tehdit etmektedir.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
